mei 2022

De tijd vliegt. De vorige keer dat ik de tijd heb genomen, of misschien mij zelf de ruimte heb gegeven om te schrijven was het november. Inmiddels is het half mei. Soms wil ik zoveel schrijven. En soms heb ik even niets te schrijven.

De afgelopen weken kriebelde het. Ik wilde schrijven. Ik merk nog altijd aan mij zelf dat dit schrijven een soort van ‘therapie’ voor mij is. Even vanaf een afstandje op papier zetten hoe de zaken ervoor staan. Hoe ik mij voel of gewoon hoe de dingen gaan. Met dat ik schrijf, bedenk ik mij zelf dat ik het veelal nodig heb als mijn hoofd ‘vol’ zit. En dat ‘vol’ kan door van alles zijn, maar over het algemeen heeft het met jou te maken. Vaak met zorgen maken over jou.

Als we in een goede flow zijn en het leven gewoon voort kabbelt heb ik minder behoefte om mijn gedachten te ordenen. Dan is het met mij wel allemaal oké.

Als het wat onrustig in mijn hoofd is, dan moet het eruit. Dus dat doe ik nu. Ik zit en ik schrijf. Jij bent nu buiten, in de tuin. Je bent aan het kibbelen met je broer. Je daagt hem uit. Je komt eigenlijk tot niet zoveel. Je moppert en je bent geïrriteerd. Ik hoor je. Ik weet al waar dit zo gaat eindigen…

En precies dat, dat is hoe het de afgelopen periode gaat. Je bent prikkelbaar. Ja ik weet het, kom ik weer aan met ‘prikkelig’ en ‘overgevoelig’ of ‘overprikkeld’. Dat hele “prikkelige” gebeuren ben jij dus al vrij snel of eigenlijk alle dagen. Echter op de ‘gewone’ dagen ben je het, maar kunnen wij om je heen er voor zorgen dat het te overzien is. Gewoon door onze dagen op je af te stemmen, of gewoon door te zijn. Om je juist aan te voelen en met je mee te bewegen. Maar zo nu en dan ben je toch ergens overgelopen en is je stemming echt heel erg prikkelbaar.

Wat zegt dit? Eigenlijk wat ik net al schreef. Ergens ben jij overgelopen. Iets gaat niet zoals we graag willen dat het zou gaan. En dat heeft consequenties, voor jou maar ook voor ons. Je wordt er niet gezelliger op en je bent ook moeilijker bij te sturen. Je denkt vast: probleem aanpakken en doorgaan. Maar wat als het antwoord op de vraag: ‘Waarom ben je overgelopen’ niet zo makkelijk is? Wat als het antwoord zoveel meer is dan een antwoord? Of zorgt voor nog meer vragen? Of als wij het antwoord op die vraag eigenlijk niet willen horen? En wat als er niet gelijk een oplossing is?

Dan is het goed dat we vanaf een afstandje de boel even goed bekijken. En dat we de tijd nemen om naar ons gevoel te luisteren. Dat we alles wat er op het moment speelt onder de loep nemen. Wat gaat er goed? Wat kan er beter? Wat kost veel? Wat levert iets op? Hoe gaan we verder?
Hoe willen we verder?

Ik heb het antwoord op die vragen nog niet. Ik heb nog geen oplossing. Maar heb vandaag wel ergens voor gekozen. Om een momentje te nemen voor mijzelf. Om mijn woorden op papier te zetten. Misschien moet ik dit toch weer iets vaker doen, gewoon omdat het mij helpt.