12 maart 2019.
We hebben het eerste evaluatie moment op de agenda staan. Op het moment van de evaluatie ben jij ‘gewoon’ op school. Je ambulante begeleider heeft iets in haar agenda kunnen schuiven. Zodat ik een uurtje ‘rustig’ in gesprek kan zijn en niet ook nog iets in opvang voor jou hoef te regelen. Heel fijn!
De evaluatie: Bespreken hoe het met je gaat op school. Hoe school vind dat het met je gaat, hoe wij vinden dat het met je gaat. Delen van kennis. Delen van ervaringen. Maar ook het stellen van doelen voor de komende tijd.
Een aardig clubje mensen zit om de tafel: Je juf. De intern begeleider. De directrice, en 2 dames van het samenwerkingsverband en ik uiteraard. We beginnen het overleg met de vraag: Hoe vind jij het op school? Dat is niet zo’n moeilijke vraag. Je vind het fantastisch! De juf haakt hierop in. Ook zij ziet dat je het in de klas erg naar je zin hebt. Het valt op dat je heel sociaal bent en dat andere kinderen jou ook erg leuk vinden. Dat je gezellig aanwezig bent en met iedereen een praatje kan en wil maken. Er word gezien dat jij heel positief reageert op de ‘taallesjes’. Denk aan het voorlezen uit een boek, liedjes zingen. Jij vind dit erg leuk. Wat ook opvalt is dat de ‘rekenlesjes’ iets is wat jij moeilijker vind. (Denk dan aan; puzzelen / tellen etc.) Je zal dit uit jezelf niet kiezen. Maar soms ‘moet’ je en dan is je concentratie snel weg. Je bent snel afgeleid.
Ik geef aan dat ik dit herken. Iets met ‘taal’ daar ben jij altijd voor te porren. Liedjes zingen, boekjes lezen, gewoon weg kletsen. Alles wat verbaal kan vind jij leuk. Maar ik zie ook dat je puzzelen echt niet leuk vind. Dit kost je veel moeite en meestal eindigt dit thuis in een ‘boze bui’. Daar ligt voor de komende periode dus nog wel een uitdaging. Maar ik vind het prettig dat school dit nu ook al ‘ziet’.
De juf geeft aan dat het haar een paar keer was opgevallen dat je zo ‘witjes’ werd. En dat jij nadat ze het vroeg aan gaf dat je zo moe was. Wederom word ik hier enthousiast van! De juf ziet je! Dat is fijn.
We bespreken hoe het na school voor je is. Wat zie ik aan je? Wat kun je nog aan? Hoeveel hersteltijd heb je nodig? We spreken af dat we gaan uitbouwen. 4 dagen van 1.5 uur, met na 45 minuten even een 1 op 1 moment met de ambulante begeleider.
School stelt nog wat verduidelijkingsvragen over jou NAH. Dit vinden ze wel een zoektocht. Wat is van jou, Noor? En wat komt door je NAH? Wat is ‘normaal’ kleutergedrag? Wat is afwijkend? Ook willen ze graag weten; “wat als…” of “hoe te reageren op…” Ook de risico’s omtrent de veiligheid is opnieuw een bespreekpunt. We maken hier afspraken over. Wat ik inmiddels wel weet is dat we niet alles kunnen uitwerken. Niet alles is in te dekken, niet op iedere vraag is een antwoord. Er zijn heel veel papieren verslagen van en over jou, beeldvorming, analyses, signaleringslijsten. Heel veel informatie. Alles is een richtlijn.
Wat ik het allerbelangrijkste vind? Dat jij jezelf mag zijn. Een fantastisch 4 jarig meisje! Een lieve, sociale, gezellige, ondernemende kleuter. Die het heel erg leuk vind om samen met anderen te spelen, te ontdekken en te onderzoeken. Die heel erg hard kan lachen, maar ook heel erg ondeugend is. Die houd van poppen, playmobil, knutselen en buiten zijn. Die de wereld prachtig vind. Die ontzettend kan genieten van al het kleins; de bloesem van de bomen, de slakken in de tuin. Maar die regelmatig door al het moois van de buitenwereld overweldigd word door alles wat daar buiten te beleven valt. Dat als het je teveel is de ander nog steeds naast je kan staan. Dat jij onvoorwaardelijk je prachtige zelf mag zijn. Met al het moois wat je in je hebt. En dat we samen de zoektocht voort kunnen zetten.