Tijd

Het is al weer even geleden dat ik nieuwe verhalen over ons leven heb gedeeld.

Soms is het gewoonweg ingewikkeld om de juiste woorden te vinden en deze op papier te zetten.

Ik heb erg getwijfeld of ik deze brief wel moet delen, maar als ik zoveel deel is het ook goed om dit te delen.

Ik ben begonnen met schrijven, om alles wat er het afgelopen jaar gebeurd is te bundelen. Voor mij zelf, maar vooral voor Noor. Voor ‘later’ als ze vragen heeft en ik het tegen die tijd misschien niet zo goed meer weet.

Maar ook om ons verhaal te delen met jullie, inmiddels veel mensen die regelmatig mijn verhalen lezen. Zodat NAH bij kinderen meer bekendheid krijgt. Zodat de klachten die daarbij horen een ‘gezicht’ krijgen. Zodat er meer begrip komt. Niet speciaal voor Noor of voor ons als gezin. Ik besef me alle dagen dat er heel veel mensen heel veel shit te verduren hebben of krijgen. Wij zijn daar niet anders in. Ik hoop dat door mijn verhaal te delen we iets milder naar elkaar kunnen kijken. Dat we minder snel een oordeel hebben over ‘anders’ zijn. Dat we gewoon met liefde naar een ander om kunnen kijken. Dat ieder mens prachtig is!

Dankbaar ben ik voor de vele lieve reacties op al mijn verhalen! Deze reacties ontroeren me enorm. Het is bijzonder om te lezen hoe er mee geleefd is en word. Dank jullie wel!

Zoals bij de meeste mensen inmiddels bekend. Is naast het ongeluk en een jaar lang revalideren van Noor. Mijn moeder afgelopen maand overleden. Twee hele heftige en verdrietige momenten binnen 1 jaar tijd. Wat als resultaat voor mij heeft dat ik mezelf wel eens iets beter heb gevoelt.

Na de verdrietige, mooie, intense periode van het overlijden van mijn moeder zijn alle regelzaken rondom Noor ‘gewoon’ door gegaan. Dat moet en dat hoort ook zo. Echter is voor mij de wereld opnieuw verandert. Het gemis is groots! En ik heb eventjes tijd nodig. Tijd om hier een nieuwe weg in te vinden. Tijd om te wennen aan opnieuw een “ander leven”

Het is dus niet dat ik niets meer te vertellen heb, het is meer dat het me even niet lukt om dit ‘goed’ op papier te krijgen.

De maand december vind ik altijd magisch! Met alle lichtjes en alle gezelligheid. Met samen zijn en de liefde voelen. Met terugblikken aan fijne dingen die het jaar ons gebracht heeft. Maar ook stil staan bij de dingen die we moeilijk vinden. Met een lach en een traan begin ik aan de maand december. Ik hoop dat jou december ook magisch is!

En dan beloof ik, tot snel!

Liefs Joyce