Vandaag is het 2 september. Een begin van een nieuw schooljaar. De vakantie ligt weer achter ons. We kunnen terug kijken op een hele fijne zomer vakantie. We nemen afscheid van 6 weken vrijheid, geen wekker, relaxen en luieren. Tevens voelt het voor mij ook als afscheid nemen van de zomer. We gaan richting herfst. De bomen gaan weer verkleuren, de blaadjes zullen weer gaan vallen.
De zomer was heerlijk! De laatste maanden voor de vakantie leken eigenlijk best redelijk te gaan. Ach ja je was moe en witjes als je uit school kwam. Je had een kort lontje. Er was boosheid en er waren irritaties. En ook waren er nog steeds onrustige nachten. Maar toch went dit alles ook en leek het eigenlijk allemaal best oké. Naast het ‘schoolse’ leven ging je ook wekelijks naar de fysio en ben je zelfs een keer bij de bewegingsagoog van klimmendaal geweest om te kijken of jij al ‘zwemrijp’ bent. Daarbij kwam ook de welbekende ‘speelafspraakjes’ vraag. En vonden we dat jij net als ieder ander kind ook het recht hebt om speelafspraken te maken. Natuurlijk is dit alles een beetje veel van het goede, dat weten we heus. Maar ja….
En toen stond daar ineens 6 weken zomer vakantie voor de deur! Als je er voor staat lijken die 6 weken echt oneindig te duren. Maar eenmaal begonnen vliegen ze voorbij. De eerste week liepen de temperaturen echt heel erg hoog op. Je nam even een verfrissende ‘duik’ in ons zwembad en vervolgens lag je veel te chillen op de bank. Zo kabbelde de eerste week voort. Zwemmen en heel veel rusten. Wat ons betreft viel dit vooral te wijten aan de sub tropische temperaturen. Dit werkt nooit in jou voordeel.
De tweede week daalde de temperatuur wat en daarmee leek jou energie level iets toe te nemen. Je was vooral zoekende naar grenzen en structuur. Na een paar moeilijke dagen maakte we duidelijke afspraken en hebben we een goed vakantie ritme gevonden. Daarna zagen we een meisje wat weer fijn kon spelen. Wat haar eigen plekje zocht. Je wisselde rust af met ‘iets doen’. Je hoefde niets. Er werd niets van je verlangt.
We zijn op vakantie geweest naar Frankrijk. We vonden dit echt best spannend. Een flinke auto rit, alles anders. Hoe zou je hier op reageren? Maar eigenlijk deed je dit hartstikke goed. Je genoot van de vakantie. Het strand, de schelpen, het zwembad. Maar ook de uitstapjes deed je best goed. Eerlijk is eerlijk dit hadden we niet verwacht, maar waren we natuurlijk ontzettend blij mee. De vakantie zowel Frankrijk als thuis was heerlijk. En het was heel erg fijn om jou zo relaxed, vrolijk en ontspannen te zien. We beseften ons dat dit eigenlijk heel erg lang geleden was.
Maar aan alles komt een einde natuurlijk, zo ook de vakantie periode. Vorige week kwam het woordje school zo nu en dan weer ter sprake. Waar je broer steeds enthousiast was als we het erover hadden. Gaf jij juist aan dat je niet wilde. Je wilde thuis, chillen en op de bank zei je steeds. Sinds vorige week is er wat meer onrust bij je, met name met slapen. Gisteravond net voor het slapen gaan gaf je aan school ook weer spannend te vinden. Niet gek denk ik. Ik kan me voorstellen dat je na 6 weken vrijheid het best weer spannend vind.
Vanochtend ging de wekker. We aten ons ontbijt en je zocht een mooie jurk uit. Eigenlijk stapte je toch vol enthousiasme de auto in. Op het schoolplein zag je bekende kindjes en in de klas lagen stempels voor je klaar. Samen gingen we stempelen. De opdracht was om de letters van je naam op te zoeken. Na de 2e bel gauw een dikke kus en een knuffel. Vanuit het raam heb ik nog even naar je gekeken. Om 11.00 uur kwam ik je ophalen. Je speelde buiten op het plein. De juf gaf aan dat het ‘klaar’ was voor je. Ook je begeleidster gaf aan dat je zelf om 09.15 al had gezegd dat je hoofd er zo moe van word. Ik zag een meisje met een wit snoetje. Hand in hand stapten we het schoolplein af. Ik vroeg naar je dag, maar je wilde niet meer praten. Thuis dook je in het hoekje van de bank en ging je liggen…
Dag zomer, dag fijne vakantie, dag rust….